Straszenie demografią, a polityka "prorodzinna" państwa

Prorodzinna polityka naszego państwa, ogranicza się wyłącznie do "becikowego" i ulgi prorodzinnej.

Jestem już ojcem, a za dwa miesiące, rodzinna jeszcze się powiększy, więc jestem na bieżąco z naszym systemem pomocy w zwiększeniu dzietności.

Troska państwa o "przyszłych" obywateli, jest łagodnie mówiąc, nijaka.

Poza becikowym, które na niewiele starczy i uldze prorodzinnej, nie wykazuje państwo, żadnego zaangażowania w przyszłość państwa.
Choć rządy dużo mówią i straszą przyszłych emerytów, wizją głodowych emerytur, to nic nie robią, żeby pomóc, a tylko rzucają kłady pod nogi.

Jak wiemy, od pierwszego stycznia 2011 roku, wzrasta vat, a co za tym idzie wszystko dookoła. Wiadomo, że przedsiębiorcy, dołożą nam do każdego produktu czy usługi.
Zasiłek macierzyński, wylicza się jako średnia z ostatnich 12 miesięcy poprzedzających niezdolność do pracy. Czyli mimo, że żona w między czasie (od jutra) dostanie podwyżkę, nie zostanie ona uwzględniona do liczenia zasiłku.
Brak miejsca w przedszkolu, powoduje zwiększone koszty utrzymania dzieci.
Publiczną służbę zdrowia, należy omijać z daleka. Zarówno w czasie ciąży, jak i z małym dzieckiem. Trzeba mieć zdrowie, żeby wystawać w tych kolejkach.


Dlatego, prowadzona ostatnio kampania, dotycząca przyszłych emerytur, gdzie pojawia się liczba pracujących dzisiaj i w przyszłości, gotuje mi krew w żyłach. Zachęcanie, w obecnym podejściu naszego państwa, do rodzenia większej ilości dzieci, jest jakimś cynizmem. Straszenie nas głodowymi emeryturami, zrzucając winę na nas (bo nie mamy wystarczającej ilości dzieci), jest wycieraniem sobie mordy naszym ciężkim, codziennym zmaganiem się, z machiną państwa

Zabieranie tak dużego procentu naszych pensji, na różnego rodzaju składki, powinno nam zapewnić godziwą emeryturę, bez względu na dzietność. Jeśli państwo nie jest w stanie, zrobić właściwego użytku z tych składek, powinno nam ich nie zabierać i pozwolić samym sobie troszczyć się o emerytury.